کد مطلب:32553
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:25
چرا خدايي به آن مهرباني، در مقابل آن همه عبادت ابليس، يك خطاي او را نبخشيد؟
اولا، گناه هر قدر كوچك هم باشد در صورتي كه بنده توبه نكند و از گناه خود باز نگردد مستحق عذاب و كيفر است و شيطان رجيم نه تنها از گناهش توبه نكرد، در مقام مبارزه با خالق خويش نيز برآمد و گفت: «من بندگان تو را از راه راست منحرف مي كنم». همين خود كافي بود كه وي را براي هميشه از درگاه رحمت الهي دور كند.
ثانياً، عبادت هر كس وقتي ارزش دارد كه از روي اخلاص باشد، و فرامين و اوامر معبود را بدون اظهار نظر و چون و چرا اطاعت نمايد، و نيز تنها عاملي كه او را به عبادت وا مي دارد، عشق به خالق و خضوع در مقابل دستوراتش باشد.
بنابراين، چنين نتيجه مي گيريم:
1. گناه شيطان كوچك و جزئي نبود و از روي ناداني و غفلت عصيان نكرد، بلكه از سر كبر و بزرگي در مقابل خداوند ايستادگي كرد و آن استدلال واهي را نمود و معلوم است كه جزاي اين گناه همان بدبختي و عذاب ابدي است.
2. كشف مي كنيم كه عبادت هاي گذشته شيطان از روي اخلاص و تواضع در مقابل حق نبود; زيرا كسي كه چندين هزار سال معبود و خالق خود را شناخته و كوچكي خود را در مقابل عظمتش احساس كرده باشد، هرگز در مقابل او ايستادگي نمي كند و بر فرض اگر خطايي از او سرزند، از روي ناداني است كه فوراً پشيمان مي شود.
(بخش پاسخ به سؤالات )
ـ759ـ
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.